lunes, 31 de enero de 2011

A SERRA DE ARACENA

P1070565Cambio de tercio. Da praia á montaña. Huelva cambia completamente. Despois dunhas prolongadas planicies comezamos a subir a unhas montañas plagadas de alcornoques, enciñas e inmensas dehesas nas que pastan os animais: vacuno, ovino, porcino, gamos, cervos…, porque no monte sigue existindo Parque Nacional (o de Aracena e Picos de Aroche). P1070586Pobos e vilas van salpicando as montañas coas súas brancas pinceladas. Riotinto coas súa inmensa mina aberta, Aracena (coa Gruta das Maravillas, unha maravilla de gruta), Aroche, Jabugo, Cortegana. Castelos culminan e vixían eses pobos serranos. O regreso fixémolo por Almonaster Real, Gil Márquez… carretera secundaria, pero fermosa e cunhas paisaxes impresionantes.

P1070577

P1070590

domingo, 30 de enero de 2011

O ROCÍO, DOÑANA

P1070495O Rocío, ademáis de un fenómeno socio-cultural, é unha paraxe digna de visitar. Ademáis coincidiunos cun evento de chegada de cofradías de Triana que celebraban unha misa rociera. Bullicio de xente, de cabalos, carros e carretas. E moitos coches

P1070521

Doñana non deferauda. Un paseo polo Parque Nacional é máis que recomendable. Coches axeitados paséannos polas dunas, polos humedais e polas praias… A vista da natureza, dos animais parece que nos sumerxen nun estado pouco coñecido polos humáns ou polo menos esquecido. As dunas, coas súas formacións caprichosas, cambiantes, esbeltas combinan como nun taboleiro xunto cos piñeiros e demáis flora autóctona proporcionando unha paisaxe única. Xabaríns, gamos e cervos acompáñannos en todo momento. O lince ibérico, agachado, nos se deixa ver… As aves sobrevoan en todo momento o Parque…

P1070514 P1070519

P1070532

P1070549

viernes, 28 de enero de 2011

DESCUBRINDO HUELVA

Huelva era unha gran descoñecida para min. A provincia –o pouco que puden ver- é impresionante. Mar, inmensas praias, natureza virxe, montañas, gastronomía, a súa xente… todo fai unha unidade que é inesquecible para calquer visitante. Hoxe fomos a dar un pequeno paseo pola cidade. Catedral, Virxe da Cinta, vista panorámica do discurso do río… bueno, dos ríos que conflúen (Tinto e Odiel) que na súa unión e a mestura coa auga do Atlántico, danlle ás súas augas un expléndido color azul turquesa.